Spacery rozwojowe w nowym roku kalendarzowym postanowiliśmy rozpocząć mocnym akcentem – wizytą studyjną na słynnym osiedlu patronackim Nikiszowiec w Katowicach. Jest to jedno z najbardziej klimatycznych osiedli przyfabrycznych w Europie, zbudowane w latach 1908-1912 dla pracowników kopalni „Giesche”, (dziś Wieczorek). Ze względu na swoją autentyczność, wartość urbanistyczną i kulturową ten wybitny przykład budownictwa społecznego z pocz. XX w. jest od 2011 r. Pomnikiem Historii.  W latach 1990. i pierwszej połowie lat 2000. osiedle znalazło się w kryzysie. Było postrzegane jako miejsce zaniedbane, niebezpieczne i zapomniane tak przez kopalnię, jak i lokalne władze samorządowe. Jednak, ten trudny okres w dziejach osiedla został przezwyciężony dzięki zintegrowanym działaniom rewitalizacyjnym, które bez wątpienia mogą służyć jako wzorcowa „dobra praktyka w rewitalizacji”.

Dzięki gościnności ekspertów z Fabryki Inicjatyw Lokalnych i Centrum Zimbardo – Waldemara Jana i Anny Solińskiej mogliśmy zaznajomić sie z przebiegiem procesu rewitalizacji Nikiszowca, stosowanymi narzędziami i dotychczasowymi efektami tego procesu. Dla studentów e-gospodarki przestrzennej i geografii cenne było m.in. uzmysłowienie współzależności między sferą społeczną, przestrzenną i gospodarczą w rewitalizacji oraz przedstawienie roli i działań poszczególnych interesariuszy (w tym mieszkańców, lokalnych przedsiębiorców, władz miasta, sektora pozarządowego, mediów).  Jak się okazuje, w procesie rewitalizacji kluczowe pojęcia to nie tylko diagnoza, partnerstwo, zaangażowanie, edukacja ale i marzenia, duma i niezależność, a jednym z najlepszych narzędzi rewitalizacji (i nie tylko) okazuje się kubek z kawą.

Zdjęcia: Michał Wolszczak, Krzysztof Gwosdz