Studia nad procesami i zjawiskami gospodarczymi i społeczno-kulturowymi w różnej skali geograficznej mają w Instytucie Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego długą tradycję. W 1889 roku Franciszek Czerny opublikował Ogólną geografię handlową ? pierwszy polski podręcznik geografii gospodarczej. Rozwój badań, określanych wówczas mianem antropogeografii, znalazł swój wyraz między innymi w rozprawach habilitacyjnych Ludomira Sawickiego (Rozmieszczenie ludności w Karpatach Zachodnich 1910) i Wiktora Ormickiego (Życie gospodarcze Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej Polskiej 1929). W okresie międzywojennym badania z tego zakresu prowadzili również Jerzy Smoleński, Stanisław Leszczycki i Antoni Wrzosek (współautor Antropogeografii wraz z B. Zaborskim, 1939).
Pierwsza jednostka specjalizująca się w badaniach ekonomiczno-geograficznych wyodrębniona została w Uniwersytecie Jagiellońskim dopiero w 1948 roku. Zakładem, a potem Katedrą Geografii Ekonomicznej, kierował początkowo Józef Szaflarski, a następnie Antoni Wrzosek. Rozwinął on szerokie kontakty z ośrodkami naukowymi za granicą, uczestniczył we wszystkich kongresach Międzynarodowej Unii Geograficznej w latach 1960-1976. Był autorem wielu prac z zakresu geografii przemysłu (m.in. Główne okręgi przemysłowe Polski 1972, Geografia energetyki świata 1977), geografii turyzmu, planowania przestrzennego oraz monografii regionalnych. Od 1966 do 1976 roku Antoni Wrzosek stał na czele Zakładu Geografii Regionalnej, który w 1979 roku podzielił się na Zakład Geografii Turyzmu i Zakład Geografii Przemysłu. Kierownikiem Zakładu Geografii Przemysłu był do 1997 roku Bronisław Kortus. Jego zainteresowania badawcze obejmowały przede wszystkim zagadnienia przekształceń okręgów i ośrodków przemysłowych, lokalizacji przemysłu (podręcznik Wstęp do geografii przemysłu 1986), przemian struktury przestrzennej kraju oraz stosunków polsko-niemieckich. Aktywność naukowa na arenie międzynarodowej znalazła swój wyraz w wieloletniej pracy w Komisji Systemów Przemysłowych, a następnie Komisji Przemian Przemysłowych MUG (1974-1990), w tym zorganizowaniu konferencji w Krakowie (1977) i Rabce (1987). W 2000 roku Zakład przekształcił się w Zakład Rozwoju Regionalnego, a jego kierownikiem jest obecnie Bolesław Domański.